- yeritmə
- «Yeritmək»dən f. is.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yeritmə
Look at other dictionaries:
yeritmək — icb. 1. Yeriməyə, hərəkət etməyə məcbur etmək. // Yeriməsinə kömək etmək, gəzdirmək. Ayaq açan uşaqları yeridirlər. 2. Sövq etmək, hücum etdirmək. Qoşun yeritmək. – Hər iki tərəf meydana yeni yeni qüvvələr yeridirdi. S. R.. Xəzərin sahilinə xəzri … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yeridilmək — «Yeritmək»dən məch … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
inad — 1. sif. Əsassız olaraq dediyini yeritməyə çalışan, heç bir güzəştə getmək istəməyən; tərs, höcət. İnad adam. İnad xasiyyət. – <Qulu> xəsis, tamahkar, heç bir şeyə güzəştə getməyən, tərs və inad bir adam idi. A. Ş.. <Böyükxanım:> Bax,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəhs — is. <ər.> 1. Bir şey haqqında ətraflı danışma, müzakirə etmə, fikir yeritmə. // Söhbət, danışıq. Bəhs etmək – danışmaq, söhbət etmək, fikir yeritmək. Biz bir neçə Badkubə müəllimləri . . ictimai məişətdən bəhs edən aylıq bir jurnal nəşr… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iynə — is. 1. Tikiş tikmək üçün bir ucu sivri, digər ucu isə sap keçirilmək üçün deşikli metal milcik. Tikiş iynəsi. Maşın iynəsi. – Yusif Sərrac iynəsi əlində başını yuxarı qovzadı. M. F. A.. . . Gözəl ufuldadı, fikri Pəri nənədə olduğundan əlinə iynə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
peyvənd — is. <fars.> 1. k. t. Müəyyən xüsusiyyət vermək üçün bir bitki gözcük və ya saplağının başqa bitkiyə calanması; qələm, calaq. Peyvənd etmək (vurmaq) – qələm etmək, calamaq. Vurduq ağaclara biz peyvənd, calaq. M. S.. 2. tib. Hər hansı bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təlqin — is. <ər.> 1. Hər hansı bir fikri, əqidəni, hissi qəbul etdirmək üçün birinin iradəsinə, psixikasına təsir etmə, beyninə yeritmə. Tahir . . yenə qocanın mənalı mənalı baxan, təlqin dolu gözlərini, qüvvətlə gurlayan səsini unutmurdu. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hikkə — ə. 1) qoturluq (xəstəlik); 2) m. paxıllıq; 3) m. öz sözünü yeritmə; tərslik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
peyvənd — f. 1) bitişik, bitişmə; 2) calaq növü; 3) əlaqə, bağlılıq; 4) yoluxucu xəstəliklərə qarşı bədənə vaksin yeritmə və həmin əməliyyatın özü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
